Ziardamendi
Francisca Bernedo Berasaluze (Zierda Txiki, Aiastia; San Migel)

Gerra iritsi zenean, 11 urte nituen, orduan egin barri. 7 hilabetean egon zen frontea hemen, gure etxe ondo ondoan. Azkaratetik zetorrela ikusten genuen, bazetozela, sua edo zera ikusten genduen guretik, gu erdi erdian geratu ginen, miliziano eta gorriak zeuden inguruan eta gero honuntz, Garate mendian zehar, Ziardamendin, San Migelera iritsi ziren frankistak.Tiroa tiroaren gainetik, bala soinua entzuten genuen, “xiiiii, xiiiiiii”, bala bat, sukaldeko leihotik sartu eta armairua jo zuen; gure osaba zegoen sukaldean eta ia ia jo zuen! Orduan kortara joatea erabaki genuen, segituan.
Gure gurasoak, tio eta lau neba arreba ginen gu etxean, orduan. Kortan babestuta egin genituen 1936ko irailaren 22tik 25erako egunak, frankistak San Migelera iristen egin zituzten egunak. Lurrean, gurdiko holak jarri, eta jatorduak ere han egin genituen. Gure amamak, isildu gabe, errezuan egin zituen egunak, lotarako bakarrik isildu zen “errezau umiak, hil ein biogu ta”. Hura negargarria izan zen.
Gure etxetik bost metrora hil zuten miliziano bat frankistek. Zaurituta zegoen. Gure etxe ostean hil zuten, gure begi bistan. Frankistak behetik gora sartu zirenean, milizianoa etxe ostean zegoen zaurituta. Zauriak sendatzean, erreketeekin joateko prest zegoela esan arren, bizia salbatzearren. Baina alferrik, buelta emateko agindu eta tiro eginez hil zuten. Itzela, ez dago berbarik, horri eusteko.
Gero, auzokoek lurperatu zituzten han zehar geratu ziren gudarien gorpuak. Gure aitak eta osabak, aldamenekoek ere bai.